Na de opening van het toernooi op woensdagavond, dat onze Portugese vrienden uitstekend hebben georganiseerd, hadden we op de donderdagochtend nog een laatste trainingsmogelijkheid. We hebben nog weer van alles uitgeprobeerd, zoals het knippen van pieren en het brengen van verse de vase. We konden hier weinig of niets uithalen, omdat er gewoon te weinig vis werd gevangen. Wel werd er steeds meer met de match gevist, het leek erop dat de vissen zich onder de bosjes aan de overkant van de rivier schuil hielden. Tot mijn ongenoegen kwamen de alvers ook weer te voorschijn, wat voor ons niet veel goeds beloofde. Aan het eind van de trainingen waren we het er over eens dat het vissen op alvers ons niet op het podium zou brengen, maar dat we daar alleen een redelijk resultaat mee konden halen. Het team nam het besluit om alles of niets te vissen en alleen te gaan voor de grote vis. We waren het er ook over eens dat de match erg belangrijk zou gaan worden.
Het team dat de eerste dag zou starten bestond uit Hennie, Jan, Theo1 en Theo2, wat inhield dat Hans Endhoven en Jan Krabbedam mij zouden helpen bij het bankrunnen. We vertrokken vol goede moed naar de waterkant, maar even later bleek dat iemand zijn lijnenkist in de bungalow had laten staan. Ik kon net op tijd voor het betreden van de vakken het kistje afleveren zodat we alle vier een hengel konden gaan optuigen. Verder verliep alles tijdens de voorbereiding naar wens en hadden de heren alle vier een redelijke plek om met de match tegen de overzijde te vissen. Na het eerste signaal werd er door iedereen op 11,5 meter aangevoerd en werden er balletjes maden naar de overkant geschoten. De landen die op safe speelden, begonnen over het algemeen met het vissen op alvers. Die visjes wogen 7 à 8 gram gemiddeld, wat er op neer komt dat je er rond de 300 moest vangen voor een redelijke uitslag. Wij startten met de match aan de overkant omdat daar in de trainingen toch de eerste vissen werden gevangen. We begonnen goed, want zowel Hennie als Jan hadden als eerste een karper gevangen; zodat we eigenlijk wel kunnen stellen dat we op dat moment virtueel Wereldkampioen waren. Na deze flitsende start werd het bij ons moeilijk en kregen we de vis niet aan de praat. Theo Wijnen viste voor wat hij waard was en kan terugkijken op een goed WK debuut en was voor mij een lichtpuntje deze week.
Daar komt dan nog bij dat Theo Pelgrim de gehele wedstrijd niet met de match kon vissen vanwege ophopend vuil op zijn stek. De mannen hebben echt alles gegeven om een goed resultaat te halen. De Hongaren hadden eigenlijk dezelfde tactiek als wij, maar voerden dit beter uit. Het schieten met de katapult en de bedrevenheid met matchhengels was gewoon beter dan bij ons. Al met al eindigden we als laatste en achtste met 28 punten. Diep teleurgesteld likten we onze wonden en begonnen we aan de voorbereiding van de tweede dag. Hans zou de plaats van Theo Wijnen innemen, zodat ook hij WK ervaring zou op doen.
Ook de tweede dag begonnen we goed, want het was Hans Endhoven die vlot twee karpers op de scorekaart had laten aantekenen en ook Theo had karpers gevangen. Alleen bij Hennie gebeurde er helemaal niets, wat hij ook deed geen aanbeten. Na drie uur vissen stond nog steeds de hatelijke nul op de scorekaart, zodat ik hem opdracht gaf om toch maar een alvertje te vangen om zo nog een punt te redden omdat niet vangers een punt extra krijgen. Tijdens het klaarmaken van het alvertuigje zakt eindelijk de matchpen weg en hangt er een katvisje van 80 gram aan de haak. Dit was het ook voor Hennie die verder geen beet meer heeft gehad.
Het was voor hem pijnlijk om te moeten toe zien hoe de buurman de vakwinst naar zich toe trok. Bij Jan ging iets beter hij wist wat katvissen en alvers te vangen en zelfs een karpertje. Jan heeft tot zijn grote frustratie ook deze dag maar ook gedurende de trainingen veel vissen gelost zonder dat we er achter konden komen waardoor dit gebeurde. We houden het maar op domme pech want van de andere coaches heb ik gehoord dat ook zij veel vissen verspeelden. Helaas kon ook Jan niet hoog scoren. Bij Hans
verliep de wedstrijd na het vangen van de twee karpertjes ook slecht en kon hij maar weinig gewicht meer toevoegen en ook hij eindigde in de achterhoede. Bij Theo
Pelgrim ging het beter. Hij kon goed partij geven en moest op het laatst passen
toen zowel Mark Downs (Wereldkampioen) en de Hongaar beiden een behoorlijke karper wisten te vangen. Uiteindelijk eindigde hij in de middenmoot. Als team eindigden we met 24 punten gedeeld zevende, dus enige vooruitgang was toch geboekt.
We hebben als ploeg gewerkt voor elkaar en met elkaar. We hadden afgesproken dat we als ploeg wereldkampioen wilden worden of anders laatste zouden worden. Het is helaas het laatste geworden, maar als coach van dit team durf ik te stellen dat ze minimaal het podium hadden verdiend als hard werken en teamgeest zou worden beloond. We moeten wel toegeven dat hier en daar te weinig ervaring hebben met bijvoorbeeld het schieten met de katapult en het op grote afstand matchen (ca 55 meter)
Ook Jan Krabbendam wil ik nog even bedanken die mij de gehele week als tweede coach heeft bijgestaan. Tevreden zijn we niet, verre van dat. Wel zijn er een hoop lichtpuntjes. Theo Wijnen en Hans Endhoven hebben een goed WK-debuut gemaakt en ervaring op gedaan. Het plakken van maden en steentjes zien we niet meer tegenop en we hebben lekker veel met de matchhengel gevist.
Bondscoach Willem Raven.