Allereerst, wat een teleurstellend WK is het voor ons als team geworden! Echt niet te filmen gewoon. Nooit eigenlijk hebben we meegedaan om de medailles en dat is wel het laatste waarmee ik vooraf rekening had gehouden. Alles verliep vooraf juist zo goed. Enkele weken geleden nog maar wonnen we de Van den Eynde-Matrix Feeder Challenge hier en verder ging het tijdens de gehele trainingsweek die vooraf gaat aan ieder WK gewoon prima.
Op elk gedeelte van het parkoers wisten we allemaal telkens in ieder geval een aantal vissen te vangen. Nooit hadden we, in tegenstelling tot veel vissers uit andere teams, mensen zonder vis. Het leek er bovendien op dat er, met name op de donderdag en vrijdag, steeds wat meer vis op het parkoers kwam. Met de vangsten van de vrijdag was zelfs helemaal niks mis en voorzichtig begon ik te hopen op een WK met alsnog redelijk normale vangsten.
Juist op dat soort momenten word je met die gedachten om je oren geslagen op dit water en dat bleek ook nu. Zowel de eerste als de tweede wedstrijddag van het WK waren qua vangsten beduidend minder goed dan welke trainingsdag dan ook. Leg het maar uit!
Natuurlijk wisselden de weersomstandigheden steeds maar dan nog. Ook op de donderdag en de vrijdag was het weer niet constant en toen beten de vissen veel beter.
Ik zei al eerder dat van alle wateren die ik ooit heb leren kennen dit kanaal toch wel een van de aller moeilijkste is om te kunnen begrijpen en doorgronden. Nou dat gevoel is er na het afgelopen weekend niet bepaald minder op geworden zo kan ik wel stellen.
Engeland Wereldkampioen
Ik kan alleen maar de prestatie van Engeland, de oude en nu ook weer de nieuwe wereldkampioen, enorm bewonderen. Ze zijn inmiddels in de Internationale feedervisserij nog meer dominant dan in het “klassieke hengelen”. Ongelooflijk! Hun tactiek? Men viste op twee verschillende afstanden en vooral hun aanvoermanier was voor mij verrassend en ook (net zoals voor iedereen denk ik die dit zag) een openbaring.
Hun verre afstand lag op zo’n 35 tot 40 meter. Daar voerde men slechts 4 of 5 voerkorven tijdens de 10 minuten durende aanvoerperiode. Tot zover niks nieuws en ook niet zoveel anders dan wat wij deden.
Op hun korte afstand, op zo’n 20 tot 22 meter uit de oever, voerde men daarna met heuse spod-hengels (of een aangepaste lichte karperhengel) en een zo groot als toegestane voerkorf een groot aantal van die voerkorven vol aan vooral leemaarde met daarin weinig aas. In de laatste worpen die men zo maakte ging dan juist heel veel aas.
Op sommige plekken ving men zo tijdens beide dagen enkele hele belangrijke vissen, vissen die wij in ieder geval op onze korte afstand niet of maar amper gevangen kregen.
Men had die tactiek bedacht en uitgeprobeerd tijdens een training van alweer enkele maanden geleden. Men had toen goed gevangen en besloten om deze tactiek verder tot aan het kampioenschap niet meer te gebruiken zodat men niemand van de andere teams op een idee zou brengen. Knap, zowel mijn vissers als met name ook ikzelf hebben aan iets dergelijks nooit gedacht.
Zelf werden we dus uiteindelijk 9e en dat is de minst goede prestatie uit de nu 5-jarige Internationale Feedervis-historie. En dat in ons eigen land. Ongelooflijk frustrerend en teleurstellend natuurlijk.
Als je alles goed overdenkt dan zat het verschil hem vooral in slechts enkele belangrijke vissen hier en daar. Zo was dit kampioenschap nu eenmaal en waar we die vissen tijdens de trainingen wel wisten te vangen (en daardoor natuurlijk ook aan het kampioenschap begonnen met een behoorlijk groot vertrouwen) lukte dat tijdens beide wedstrijddagen gewoon niet of veel te weinig.
Eigen kunnen
Ik ben, ondanks deze enorme tegenvaller, nog altijd gewoon trots op alle vissers van ons team. We hebben er met zijn allen volgens mij ook alles aan gedaan wat maar mogelijk is, het eindresultaat is er alleen niet nu. Dat doet echter niks af aan het feit dat iedereen er met ziel en zaligheid voor gegaan is.
Ik heb altijd geweigerd om te geloven dat we in werkelijkheid de allerbeste feedervissers waren op onze aardbol, ook toen we enkele jaren geleden het Wereldkampioenschap wonnen. Nu weiger ik nog stelliger te geloven dat we nu ineens zo slecht zijn geworden als het resultaat van dit kampioenschap laat zien.
In deze vis-discipline zie je nog meer dan bij alle andere disciplines dat het gemiddelde niveau gigantisch aan het stijgen is en dat er steeds meer kanshebbers zijn voor de beschikbare medailleplekken. Met name tijdens dit WK in Westdorpe is dat volgens mij ook gebleken.
Wie had er vooraf aan Frankrijk gedacht? Toch waren zij het die op een dun haartje na gewonnen zouden kunnen hebben. Ook Portugal, dat uiteindelijk het podium miste, had met een klein tikkeltje mazzel zomaar wereldkampioen kunnen zijn met overigens weer een totaal andere tactiek en aanpak (op hele korte visafstanden bijna overal een bonus-brasem gevangen).
Nederland Feederland
Ik hoor in Nederland nog wel eens vissers zeggen dat we zo goed zijn in het feedervissen omdat er nergens anders zoveel wordt gefeederd als bij ons. Onze werptechniek is daardoor beter enzovoorts.
In werkelijkheid is de situatie zo dat we na 5 jaar van WK’s in het feedervissen kunnen zeggen dat we nog nooit ergens verder hebben hoeven te werpen dan maximaal 50 meter en ik kan daar nog aan toevoegen dat dit in de komende jaren ook niet gaat gebeuren. Nou die 50 meter haalt iedereen met gemak.
Het gaat bij zulke Internationale wedstrijden, net als altijd trouwens in de wedstrijdvisserij, altijd uiteindelijk om de goede aanpak en de uitvoering ervan natuurlijk. We gaan nu de komende jaren WK’s krijgen in vooral Oost Europa en het zal zaak zijn om die aanpak zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen. Je hebt daar te maken met andere omstandigheden, vooral andere vissoorten en soms andere vismanieren.
Soms ook gaat het bij dit soort wedstrijden om slechts enkele vissen, zoals nu, en dan kan het zo maar gebeuren dat je die niet of niet genoeg vangt.
Als je de uitslag van dit WK bekijkt dan is het ook precies daar geweest waar de schoen wringt bij ons.
We zullen met dit resultaat moeten leven, even de teleurstelling verwerken en daarna vol aan de slag moeten om ervoor te zorgen dat het de komende jaren weer allemaal beter gaat. Zo simpel is het.
Jan van Schendel