Penvissen is één van de puurste vormen van karpervissen. Toch dreigt het pennen ten onder te gaan in al het boiliegeweld van tegenwoordig. ‘Te moeilijk, veel last van witvis en je vangt vooral kleine karper’ zijn daarbij veelgehoorde argumenten. Jim Bekker kiest juist voor het struinend vissen met de pen omdat dit bijzonder effectief is; vooral in de vele stadswateren die ons land rijk is. In de Haagse stadsjungle laat hij zien dat het penvissen ook bijdraagt aan een goed ontwikkeld vissersinstinct.
In een afgesloten put zwemt de karper altijd ergens tussen jou en de overkant. Stadskarpers zijn daarentegen reislustige vissen. Het ene moment hangen ze rond bij bedrijventerrein X, om een dag later via allerlei duikers twee woonwijken verder te op te verschijnen. In het aaneengesloten stelsel van grachten, sloten en parkvijvers dat samen het Haagse stadswater vormt, onderscheid ik twee soorten plekken: trekroutes en ‘holding area’s’. De trekroutes zijn vaak lange, monotone stukken water (de verkeersaders voor karper) waar de vis in vrij vlot tempo doorheen zwemt. Dit kun je vanaf een brug (of fietsend met de polaroidbril op de neus) vaak mooi observeren.
Klik hier voor het hele artikel. (PDF)
-> meer karperartikelen