Warmer klimaat, meer finten

7458
03 mrt 2011

Hoe vissen reageren op een klimaatverandering is grotendeels onbekend. Vermoed wordt dat er zowel positieve, als negatieve factoren een rol kunnen (gaan) spelen en dat deze per soort verschillend kunnen uitwerken.

In een groot aantal Europese rivieren en estuaria is de fint sterk achteruitgegaan. Een slechtere waterkwaliteit, wegbaggeren van paaigebied, maar vooral de aanleg van dammen en andere kunstwerken, heeft de fint beinvloed. De fint is dan ook een belangrijke aandachtssoort in het internationale natuurbeleid en bescherming geworden. De rivier de Severn in Engeland heeft nog een fintpopulatie.

De fint is voor gedrag, verspreiding en voortplanting sterk gerelateerd aan de watertemperatuur. Sterke jaarklassen vallen in de regel samen met warme jaren. De migratie vanuit zee de rivieren op, vindt plaats bij een watertemperatuur tussen 10,5 en 12,5 C. Op basis van een reeks vangstdata, gecombineerd met de watertemperatuur, is een model afgeleid om de relatie tussen de jaarklassterkte en de temperatuur te berekenen.

Zonnige toekomst

Op basis van deze berekeningen, is een voorspelling gedaan van de toekomstige situatie van de fint. Hierbij zijn klimaatscenario’s gebruikt die uitgaan van 1 resp. 2 C opwarming (gemiddelde watertemperatuur). Het model voorspelt dat de jaarklassterkte, en daarmee de populatieomvang, toeneemt met een factor 3,6 bij 1C opwarming en met een factor 6,3 bij 2C opwarming. Ook de piek in de paaitrek komt 6 -17 dagen vroeger te liggen. En last but not least, meer noordelijker gelegen rivieren worden bij opwarming geschikt als paai- en opgroeigebied voor de fint.

Noot: ook voor Nederland verdient het aanbeveling klimaatscenario’s mee te nemen in het beleid, de planvorming en de uitvoering van het herstel van zoet-zoutovergangen. Een passeerbare Haringvlietdam bijvoorbeeld, is een essentiele maatregel voor het herstel van de fint. Op basis van het geschetste Britse klimaatscenario in relatie tot de fintpopulatie, zou het ecologisch rendement van “De Kier” voor deze soort veel hoger kunnen uitvallen, dan berekeningen die uitsluitend uitgaan van de huidige situatie.

Bron: Aprahamian, M.W., C.D. Aprahamian & A.M. Knights (2010). Climate change and the green energy paradox: the consequence for twaite shad Alosa fallax from the river Severn, U.K. J.Fish. Biol. 77: 1912-1930.

Er zijn geen gerelateerde berichten.

Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons. cookiebeleid.