Verslag WK Dames 2014

5327
27 aug 2014

Teveel onbekende vissen en visserijen deden de Nederlandse damesploeg op het WK Zoetwatervissen in Portugal de das om. Aan de Rio Sorraia bij Coruche kwamen de Oranje dames bij de zeer technische en gemengde visserij op alver, barbeel en carassio’s tekort op de topteams en eindigden ze als achtste. Bondscoach Jan van Schendel doet verslag.

Het was een prachtige technische en gemengde visserij aan de Rio Sorraia. De alvers speelden een belangrijke rol, er werd met de matchhengel voorzien van zware dobbers en amper lood op de lijn gevist op barbeel, maar ook met de vaste stok barbelen en carassio’s gevangen. Daarbij was het verrassend dat de alvers en de carassio’s – die hier eerder amper of niet voorkwamen – zo domineerden. Dat heb ik nog niet gezien in de drie keer dat ik hier al eerder was voor een grote internationale wedstrijd. Toch zie je het in meer zuidelijke landen wel vaker dat de visserij zich gedurende de trainingsweek ontwikkelt en een nieuwe vissoort ‘vanuit het niets’ bijna dominant kan worden. Dat heb ik in Italië eerder ervaren en dat maakt het echter wel erg moeilijk om de juiste vistactiek te bepalen.


Kaylee Goedhardt in actie met de matchhengel.

Opmars alver

De opmars van de alver was een flinke tegenvaller voor ons. De visserij op deze visjes is heel specifiek en krijg je niet in enkele dagen onder de knie. Aangezien deze soort niet meer in aantallen voorkomt in ons land, beheersen we deze visserij simpelweg totaal niet – daar hoeven we verder geen doekjes om te winden. Daarom visten wij vooral op de barbelen, zowel met de vaste stok als (vooral) de match. Het draaide daarbij om zuiver werpen en vooral ook voeren met geplakte maden op vrij grote afstand. Dat ging, ondanks ons gebrek aan ervaring hierin, best redelijk en tijdens de trainingen vingen we dan ook aardig vis. Toch bleek het tijdens de wedstrijd ook om andere vistechnieken draaide.


De Nederlandse dames, hier Natasja Pichot du Plessis, mikten bij het WK op de barbeel.

Diverse tactieken

De Franse ploeg die als tweede eindigde ving tijdens de wedstrijddagen bijvoorbeeld amper een barbeel. De ervaren Française Valerie Nadan – die achter Diana Walter-Barna tweede werd in het individuele klassement – won op de eerste dag in een moeilijk vak haar sector puur en alleen met alvers. Op dag twee scoorde zij een tweede sectorplek, ook nu weer met vooral alvers. Die zijn dan goud waard natuurlijk, zowel voor haar als voor het team. Portugal liet de alvers links liggen en sleepte er met het matchen en vaste stokvissen op de barbelen en carassio’s nog maar net het brons uit het vuur. Italië – dat met een gedeeltelijk nieuw en gemiddeld veel jonger team kwam, maar als land in Portugal al zoveel medailles won – stak er echter met kop en schouders bovenuit. Zij gaven de voorsprong die ze op dag één hadden opgebouwd niet meer uit handen.


De Nederlandse ploeg die in Coruche deelnam aan het WK Dames Zoet.

Geen schande

We hadden hadden met een zesde plaats in het tussenklassement na dag één, met maar een kleine achterstand op ‘het podium’, niet eens zo’n slechte start. Ook individueel deden Kaylee Goedhardt en Anja Groot goede zaken met respectievelijk een tweede en eerste plek in hun vak. Uiteindelijk mocht het allemaal echter niet zo zijn en duikelden we, mede door de hele sterke tweede dag van Engeland, twee plaatsen in het eindklassement. Het niveau bij dit kampioenschap ligt inmiddels enorm hoog, waarbij Italië, Frankrijk en Portugal deze wedstrijd domineerden. Dit keer kwamen we ten opzichte van de echte topteams in ieder geval gewoon wat tekort, maar dat is helemaal geen schande bij deze visserij. Volgend jaar wordt het WK in het Belgische Bernissart gevist en kunnen we hopelijk wel weer meedoen 'om de knikkers'.

Er zijn geen gerelateerde berichten.

Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons. cookiebeleid.