Prachtig WK Senioren eindigt toch in mineur door twaalfde plaats

3230
15 sep 2015

Allereerst, wat een fantastisch Wereldkampioenschap was dit! Het feit dat dit parcours ons niet erg ligt, zo bewijzen de statistieken al jaren, doet daar niets aan af. De rivier de Sava is een viswater zoals we dat bij ons, en trouwens in geheel Noord Europa, gewoon niet meer zien. Zoveel vis en zulke prachtige vissen ook. En dat alles op een van de, qua natuur, mooiste plaatsen in Europa. Hier vissen is geen straf zo kan ik iedereen verzekeren. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, een twaalfde plaats is natuurlijk een teleurstelling na onze wereldtitel van vorig jaar. Aan de andere kant, echte wereldtop zijn we (nog) niet zoals ik altijd heb gezegd en resultaten zoals dit zullen we heus nog vaker behalen, vooral bij dit soort visserij. Ik schreef het zonet al, dit was een schitterend WK waarbij allerlei verschillende vismanieren benodigd waren. Alles was afhankelijk van niet alleen de precieze sector waar je lootte maar ook nog eens op welk gedeelte van zo’n sector je zat.

Bolo-vissen, slider-vissen, lange vaste stok en vooral ook het alvervissen, we moesten het allemaal beheersen. Met daarbij nog een extra manier, namelijk het ‘in de hand’-vissen met korte hengels tegen de bodem waar je dan weer andere vissen kon vangen. Nou, dat is allemaal inderdaad prachtig maar wel zie je juist bij dat soort omstandigheden waar onze tekortkomingen liggen. Hoe kan het ook anders? Waar en wanneer kunnen wij ooit dat soort visserijen oefenen? En dat terwijl je juist bij dit soort omstandigheden ziet dat het de ‘redding’ is voor veel normaal gesproken wat mindere teams die dit soort omstandigheden wel kennen en in dit soort visserij zelfs erg bedreven zijn.

Met name wanneer het alvervissen aan de orde komt zijn wij op dit moment absoluut kansloos en dat soort visserij komen we in het internationale circuit echt heel vaak tegen. Hier ook weer. Al tijdens de trainingen werd me dat duidelijk toen een Tsjechische visser me lachend liet weten dat 1200 vissen geen probleem ging zijn en ik zeven vissen per minuut bij hem noteerde. Dat presteerde hij al pratend en ook nog af en toe een visje verspelend. Tja.


Arjan Klop tijdens de trainingsweek in volle concentratie, ving vier alvers per minuut

Of jullie het geloven of niet, ik kan hier amper een fatsoenlijk totaalverslag schrijven over de visserij hier. Er lagen drie sectoren in Radece, waar de visserij totaal anders is en waar meer grote vis werd gevangen, twee sectoren in Sevnica waar de visserij veel meer kleine vis gerelateerd was. Ik ben alleen aanwezig geweest in sector A en B in Sevnica daardoor.

We trainden, zo was dat door de loting nu eenmaal bepaald, drie trainingsdagen in Sevnica waar we dus twee sectoren hadden en dus maar twee dagen op het parcours in Radece waar drie sectoren lagen. Tijdens die trainingen deden we het prima. Wat zegt het echter? Het zijn maar trainingen en bovendien veranderde de situatie gewoon dagelijks.

Net nadat we aankwamen hier viel er gedurende twee dagen best wat regen en dan weet je hier dat het water meer gekleurd wordt en dat er voor even een andere visserij ontstaat. Tegen de tijd dat de officiële trainingsweek begon was de rivier alweer langzaam aan iets meer helder aan het worden wat eigenlijk de ideale vissituatie is. Dat bleek ook wel want er werd dagelijks prima gevangen.

Met de dag werd het water iets meer helder en veranderde de visserij. Er werden toch wel meer alvers gevangen en langzaam maar zeker iets minder grote vissen. In Sevnica ontstond met name nog een andere visserij die tijdens de wedstrijddagen heel belangrijk zou blijken te zijn, het vissen met hengels van 4 en 5 meter, ‘in de hand’ zoals dat heet en met lange slanke dobbers van 1,5 tot 2 gram waarmee grote aantallen kleinere vimba’s (roodnases) gevangen konden worden. Hoewel we er drie dagen zaten hebben we nog altijd dat veel te weinig kunnen oefenen vooraf. Bovendien viel het niet mee om dit vooraf alleen ook maar in te kunnen schatten.

Hoe de visserij zich hier ontwikkelde is voor mij een van de grootste verassingen geweest. Hoe is het mogelijk dat iedereen tijdens de wedstrijddagen plotseling hiervoor alles klaar heeft en zo vist, terwijl je het nooit ook maar iemand zag doen tijdens de trainingen? Dat moet met waterkennis te maken hebben en met het feit dat eerdere ervaringen zijn opgedaan hiermee. Dat kan niet anders. Prachtig, dat zeker, maar ook heel moeilijk voor ons.


Stefan Altena met een carassio

In Radece was, zoals gezegd, de situatie weer anders. Veel vaste stok vissen in water dat wel tot 9 meter diep was op sommige plaatsen. Grotere vimba’s, barbelen ook, daarom ging het daar. Gedurende de week alleen maar vimba’s trouwens maar zelfs wij weten al tegenwoordig dat tijdens de wedstrijddagen er altijd ook meer barbelen worden gevangen. Zo was het ook nu. Wel was de visserij op veel gedeeltes van het parcours toch wel iets moeilijker dan tijdens de trainingen waardoor er ook daar plaatselijk veel op alvers werd gevist.

Al met al was dit een kampioenschap dat alleen maar kon worden gewonnen door een van de echte topteams, ook qua organisatie. Als je naar het podium kijkt dan blijkt dat ook wel.
Italië, Hongarije en Engeland (dat trouwens na de eerste dag nog achter ons stond), betere vislanden in de internationale wedstrijdvisserij zijn er niet.

Persoonlijk vind ik het prachtig dat Italië hier won. Ik ben nooit vergeten dat men, ondanks dat ze vorig jaar omkwamen in ellende na door een 26e plaats, nog steeds vol respect voor ons waren en dat op een prachtige manier lieten blijken. Mensen met een enorm sporthart dus en waarvan ik direct overtuigd was van een comeback in de toekomst. Deze winst laat weer gewoon zien wat voor klasbakken die vissers eigenlijk zijn.

In het A en het B vak waar dus op beide dagen twee van hun vissers zaten, viste (of beter gezegd rekende) men zich eigenlijk heel simpel naar vier goede uitslagen. Enkel vissen met 4 en 5 meter telscoophengels en een lange slanke dobber van 2 gram en dan veel stuks vangen, zowel alvers als vimba’s. Die vier vissers zullen zo in die twee dagen zo’n 1500 a 1600 visjes hebben gevangen en dan is een slecht resultaat absoluut onmogelijk.


Ramon Ansing met een spelletje: zoek het visje!

Nog iets wat de precieze verhoudingen goed weergeeft in het A vak, zag ik op de zondag. De Italianen stonden overal achter allerlei vissers van andere landen, om zich ervan te verzekeren dat de berekeningen wel degelijk goed waren. Dat zal in de andere vakken niet anders zijn geweest. Zelf stond ik er alleen voor om zowel het A als het B vak (74 vissers) te doen. Een totaal onmogelijke taak die bij dit soort visserij enorm veel punten kost.
Ook heb ik bijzondere bewondering voor Engeland. Hun comeback op de tweede dag was van grote klasse die je alleen maar ziet bij hen eigenlijk. Dit flikt men wel vaker en dat is toch wel heel bijzonder.

Al met al hebben we, ondanks dit resultaat, een fantastische week gehad met onze vissers die stuk voor stuk hebben gewerkt en gevochten voor wat men waard was. Het resultaat was er hier en nu dus niet maar geloof me, ook voor ons zullen er weer betere tijden komen wanneer de omstandigheden ons iets beter liggen. Dat durf ik hier best te stellen.

Met vriendelijke groet,
Bondscoach Jan van Schendel

De uitslag is binnenkort te vinden op de website van de FIPS/CIPS. Klik hier voor een directe link.
Er zijn geen gerelateerde berichten.

Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons. cookiebeleid.