Rotterdam, 18 dec. Orka's kieperen gezamenlijk zeehonden op ijsschotsen in het water en eten hem op. Voor het eerst is deze gezamenlijke jachttechniek op video vastgelegd en wetenschappelijk beschreven. De Nieuw-Zeelandse orkadeskundige Ingrid Visser (haar ouders zijn geëmigreerde Nederlanders) publiceert het onderzoek met vijf collega's online in het vakblad Marine Mammal Science.
De onderzoekers analyseerden zes soortgelijke orka-aanvallen op dieren op een ijsschots, verschillende soorten zeehonden en een verdwaalde Adéliepinguïn. Enkele dieren overleefden de aanval, twee zeehonden en de pinguïn wisten te ontsnappen. Het artikel beschrijft in detail de aanval van vijf orka's op een krabbeneter in de wateren van het Antarcticsch schiereiland op 15 januari 2006. Visser filmde de aanval op deze zeehond van het begin tot het einde.
Het onfortuinlijke dier zat op een smeltende ijsschots van vijftien bij tien meter toen de orka's hem ontdekten. Regelmatig staken zij hun koppen boven water om hun slachtoffer te bekijken. Na enkele minuten doken twee orka's tegelijk onder en veroorzaakten zo een grote golf die de schots van ongeveer vijftig centimeter dikte in vijf stukken deed breken. De zeehond zat nu op een stuk van vijf bij vijf meter.
Een filmpje van de orka-aanval op een zeehond op een ijsschots
Het dier slaagde erin te vluchten naar een grotere schots van vijfentwintig bij vijftien meter. Opnieuw vielen de orka's aan met door duiken opgewekte golven, waardoor de ijsschots van de zeehond steeds kleiner werd. Nu duwden de orka's de schots naar het open water, zodat hun slachtoffer niet opnieuw kon ontsnappen naar een grote schots.
Een kwartier na het begin van de aanval stak een orka zijn kop boven het water, terwijl de vier andere orka's zich aan de andere kant van de schots groepeerden. De vier zwommen gezamenlijk met hoge snelheid en op hun rechterzij op de schots af, om op het laatste moment eronder te duiken. Dit veroorzaakte een grote vloedgolf die de zeehond van de schots spoelde. Het dier werd onmiddellijk gegrepen door zijn belagers.
De orka's lieten de zeehond weer ontsnappen en herhaalden het spel van golven maken, ijs breken en eraf spoelen nog twee keer voordat zij de krabbeneter verslonden. Volgens de onderzoekers is de waargenomen jachttechniek een voorbeeld van orkacultuur, een vaardigheid die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Door de zeehond te laten ontsnappen zouden jonge orka's de kunst kunnen oefenen.
Bekijk hier de video