Lees alles wat je over deze prachtvis wilt weten in het nieuwe Kennisdocument Zeebaars.
Een korte samenvatting hieruit: In dit kennisdocument wordt een overzicht gegeven van de kennis van de zeebaars (Dicentrarchus labrax L.). Deze kennis betreft informatie over de systematiek, herkenning en determinatie, geografische verspreiding, de leefwijze, het voedsel, de voortplanting, ontwikkelingsstadia, migratie, specifieke habitat- en milieueisen, visserij, bedreigingen en beheer.
Een volwassen zeebaars heeft een langgerekt, zilvergrijs lichaam. Op het kieuwdeksel is een donkere vlek zichtbaar. De zeebaars heeft twee gescheiden rugvinnen, waarvan de voorste voorzien is van 8 of 9 stevige stekels. Ook op de aarsvin en de onderrand van de kieuwen zijn enkele stekels aanwezig. De maximale lengte van de zeebaars is 100 cm. Het verspreidingsgebied van de zeebaars ligt in de Oostelijke Atlantische Oceaan, van Noorwegen in het noorden tot Marokko en Senegal in het zuiden. De vis komt ook voor in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. Sinds enkele tientallen jaren wordt de zeebaars steeds noordelijker aangetroffen. De zeebaars is een vis die vooral langs de kust te vinden is. Jonge dieren groeien op in estuaria, havens en lagunes. Maar ook de volwassen vissen zijn meestal in de nabijheid van de kust te vinden. De vis is zowel overdag als 's nachts actief. Het voedsel is afwisselend en bestaat vooral uit kreeften, garnalen, schaaldieren en vissen. De zeebaars paait in de winter of het voorjaar bij een watertemperatuur van 8,5 tot 11°C in Het Kanaal en de zuidelijke Noordzee. De eieren zweven vrij in het water. De larven en juvenielen bewegen zich richting de opgroeigebieden langs de kust. De juvenielen blijven 4 of 5 jaar in deze estuaria, havens en lagunes. De vissen zijn, afhankelijk van het leefgebied, na 4 tot 7 jaar geslachtsrijp bij een lengte van 35 tot 42 cm. De zeebaars wordt door sportvissers gewaardeerd vanwege de enorme vechtlust en hij wordt daarom veel door sportvissers bevist. Maar ook de beroepsvisserij vist de laatste jaren steeds vaker gericht op zeebaars, omdat de vangstmogelijkheden van veel andere commercieel belangrijke soorten steeds verder beperkt worden. Voor de zeebaars geldt geen Europese TAC. Wel is een minimummaat van 36 cm ingesteld. Op nationaal niveau zijn in verschillende landen beheermaatregelen genomen. Zo mogen beroepsvissers in Engeland en Frankrijk maximaal 5 ton zeebaars per week aanlanden. Ook zijn er in Engeland 37 belangrijke opgroeigebieden beschermd. In Ierland zijn verschillende beperkingen voor sportvissers, zoals een meeneemlimiet en een gesloten tijd ingesteld. Sportvisserij Nederland wil in samenwerking met de beroepsvisserij een zeebaarsbeheerplan opstellen, zodat overbevissing in het Nederlandse deel van de Noordzee voorkomen wordt.
Klik hier voor het kennisdocument zeebaars (pdf 1,2 MB)