Bron: pzc.nl. Viskweek in Nederland gaat een nieuwe fase in. Kwekers beginnen een broedhuis om zelf de beste pootvis te telen.
- Naam: Adri Bout
- Leeftijd: 52 jaar
- Woonplaats: Colijnsplaat
- Functie: directeur van tarbotkwekerij Seafarm bij Kamperland
Waarom zelf een broedhuis beginnen, als u ook pootvis voor uw tarbotkwekerij Seafarm uit Frankrijk kunt halen. Toch wel zo gemakkelijk?
„ Omdat ik me al jaren dood erger aan het feit dat ik pootvis uit Frankrijk moet halen en niet weet wat ik precies geleverd krijg. Ik betaal er wel de hoofdprijs voor: 1,40 euro voor één tarbotje van 150 dagen. Tien tot vijftien gram wegen die visjes per stuk. Acht centimeter lang zijn ze. En hoe goed ze er ook uitzien, ik weet niks van hun afkomst. Bovendien, mijn Franse leverancier, France Turbot, heeft zelf kwekerijen. Dus de beste kweekvisjes houden ze zelf.”
Jarenlang ergernis en dan nu pas deze stap zetten. Had u dat beter niet eerder kunnen doen?
„ Hoofdzaak was het bedrijf hier op Noord- Beveland, aan de Oosterschelde, goed op poten te zetten. Met een gesloten systeem voor de kweek van tarbot. Zonder gebruik van antibiotica en medicijnen. Nu dat is gelukt, is het tijd om zelf pootvis te produceren. En ik doe dat doelbewust niet alleen. Het ministerie van Landbouw wil dat kwekers samenwerken. We hebben daarom ook die subsidie gekregen voor drie jaar. Maar dat is niet het enige. We praten in Nederland over vier kwekerijen van zoutwatervissen, Solea in IJmuiden, Frisian Fishfarming in Harlingen, Grovisco in Sint-Annaland en wij. Omdat het nog zo’n kleine bedrijfstak is, moet je samenwerken. Je staat dan sterker, als het gaat om voer, apparatuur en onderzoek. Samen kun je bouwen aan de toekomst. En zeg nou zelf: in je ééntje leven op de wereld, is niet fijn.”
Het broedhuis komt er nu. Wat gaat er gebeuren?
„Wij gaan de beste moederdieren apart houden. Vijf of tien stuks, van tarbot en tong. Onderzoeksinstituut Imares helpt ons daarbij, door te selecteren op genetische eigenschappen, op DNA. Let op: Het gaat niet om het veranderen van genen, van erfelijke eigenschappen. Nee, wij kijken welke vissen de sterkste, de mooiste en de best opgroeiende jonge visjes voortbrengen. In de landbouw selecteert men bijvoorbeeld koeien die meer melk produceren. Zo willen wij ook met de teelt van pootvis te werk gaan. Echt vernieuwend. Je kunt dat ook wel doen door heel goed na te gaan hoe vissen zich in jouw tarbot- of tongkwekerij ontwikkelen, zonder te kijken naar de erfelijke eigenschappen, maar dan ben je zo tien of vijftien jaar verder. Die tijd heb ik niet.”
Wat is de kans van slagen?
„ Als ik er niet in geloofde, zou ik er niet aan beginnen. De voortplanting van vissen is niet eenvoudig. Vissen schieten hom en kuit vrij het water in. De bevruchting gebeurt dus uitwendig. En dan gaat het erom de larfjes die ontstaan, het juiste voedsel te geven. Tong kun je droogvoer geven, maar tarbot niet. Die leeft van algjes en kreeftachtige beestjes. Tarbot is dus niet zo’n gemakkelijke vis. In de vrije natuur schiet een moedertarbot wel één miljoen eitjes het water in. Als daar één of twee procent van overleeft, is het veel. In gevangenschap, onder kunstmatige omstandigheden, moet dat aanzienlijk beter kunnen. We moeten efficiënt kunnen produceren, want het moet wel commercieel draagvlak krijgen. We zullen de Fransen laten zien dat we het veel beter kunnen.”
Bron: pzc.nl