Bron: depers.nl. Het toekomstscenario van The End of the Line is even zwart als de diepzee. In 2048 is de vis op, álle vis.
Geen tonijn. Wen er maar vast aan. Volgens de makers van de documentaire The End of the Line, vandaag wereldwijd te zien in het kader van World Ocean Day, is het gedaan met de populaire vis. De grote dieren worden zo zwaar overbevist, dat ze over een paar jaar zijn uitgestorven. Dag sushi en broodjes tonijnsalade.
‘Het is een natuurramp die zich ontvouwt en niemand is zich ervan bewust’, zegt Charles Clover, de Britse journalist op wiens gelijknamige boek uit 2004 de documentaire is gebaseerd. ‘De oceanen zijn geen onuitputtelijke bron. 90 procent van de grote vissen is al verdwenen. Als we in het huidige tempo doorvissen, zijn de zeeën leeg in 2048.’ Hij heeft het niet alleen over tonijn, maar over álle vis. ‘De techniek heeft zo’n vlucht genomen dat we vele malen meer kunnen vangen dan verantwoord is. En dat doen we ook. Tegen wetenschappelijk advies in worden quota grof geschonden, regels niet nageleefd. Maffiapraktijken.’
Horrorverhaal
The End of the Line is een horrorverhaal. Donkere golven, onheilspellende violen. We zien hoe tonijnen worden opgejaagd door trailers met netten groot genoeg voor dertien Boeing 747’s, hoe een zwaardvis kronkelt terwijl hij met een hamer op zijn kop wordt getimmerd en hoe ongewilde bijvangst als schildpadden en dolfijnen stikt in de netten. Clover en regisseur Rupert Murray nemen de kijker mee naar een groot visverwerkingsbedrijf in Japan, dat zijn diepvriescapaciteit uitbreidt om zoveel mogelijk zwaar bedreigde (en illegaal gevangen) blauwvin tonijn op te slaan, zodat het straks, na het uitsterven, de marktprijs kan bepalen. Ze wijzen beschuldigend naar Robert DeNiro, eigenaar van restaurantketen Nobu, waar de delicatesse nog op de kaart staat, zij het met een advies om iets anders te kiezen.
Het houdt niet op bij gruwelijke beelden. Het toekomstscenario van The End of the Line is zwart als de diepzee. Niet alleen is er straks geen vis meer, met dramatische gevolgen voor delen van de wereld die afhankelijk zijn van dit voedsel, de overbevissing draagt direct bij aan de opwarming van de aarde. Wetenschappers laten zien hoe vissenpoep de atmosfeer zuivert van koolstofdioxide.
Clover hoopt dat de film mensen wakker doet schrikken, zoals Al Gore’s An Inconvenient Truth dat een paar jaar geleden deed. In eerste instantie vond de Britse journalist de vergelijking met de oud-vicepresident onzin. Nu niet meer. ‘Al Gore moest die film maken voor Amerika, wij moeten dit doen voor Europa. Hier zitten de ergste criminelen van de oceaan. 88 procent van de vis in Europese wateren wordt overbevist. Spanje en Italië lappen de EU-regels aan hun laars en lokaliseren scholen tonijn vanuit de lucht met vliegtuigjes. Compleet fout en tegen alle natuurlijke wetten in.’
Waren we er dankzij alle voedingsadviezen net van doordrongen dat vis gezond is, krijg je dit. Toch is het niet Clovers bedoeling dat we geen vis meer eten. ‘We moeten alleen oppassen welke vis. Vraag in restaurants naar de herkomst van die tonijnsteak met limoenboter en spreek politici aan op de regelgeving en de slechte naleving ervan. Je zou denken dat we inmiddels wijzer zijn dan begin vorige eeuw, maar tonijn is de blauwe vinvis van vandaag.'
* The End of the Line, maandag 15.30 uur in het auditorium van de Erasmus Universiteit.
Bron: depers.nl.