Het zijlijnsysteem van de aal is voorzien van miniscule bolletjes magnetisch materiaal (magnetiet). Vooral het kopgedeelte is hiermee uitgerust. Britse onderzoekers gebruikten moderne technieken, waaronder opnames met een elektronen-microscoop, om de aal te onderzoeken op het vermogen om magnetische velden waar te nemen.
Opvallend was ook dat de hoeveelheid magnetiet bij schieraal meer dan 5x zo groot was dan bij de rode aal. Vastgesteld werd dat het magnetisch materiaal van biologische oorsprong is en dus door de aal zelf is aangemaakt. Op basis van een vergelijking met andere diersoorten (waaronder ook zalmen), is de hoeveelheid magnetiet voldoende en gevoelig genoeg om als een magneet-zintuig te functioneren. Hiermee kan het magnetisch veld van de aarde worden gedetecteerd en dat kan een belangrijk hulpmiddel zijn voor orientatie bijvoorbeeld naar het paaigebied in de oceaan.
Het feit dat de hoeveelheid magnetiet bij de schieraal beduidend toeneemt, onderstreept dit vermoeden. Of deze eigenschap van de aal een rol zou kunnen spelen bij geleiding en afleiding bij kunstwerken zoals gemalen en turbines, is voor zover bekend nog niet onderzocht. Misschien een idee?
Bron: Moore, A. & W.D. Riley (2009). Magnetic particles associated with the lateral line of the European eel Anguilla anguilla. J. Fish Biol. 74: 1629-1634.