Zeevissen: subtiel bot vangen

Zo, die ligt op zijn plek.” Middels een voor strandvisbegrippen haast achteloze zijwaartse worp vertrouwt John met de strandfeeder de eerste paternoster op een meter of 25 uit de vloedlijn aan het ruime sop toe. Dat klotst er vanwege de straffe noordenwind in combinatie met het afgaande water flink op los. “Met die stevige branding hoop ik wel dat mijn onderlijn een beetje blijft liggen en niet linea recta wegspoelt richting Callantsoog”, lacht hij. Door zijn aas in een dieper gedeelte naast een strekdam – ‘die zie je nu net na hoogwater (nog) niet liggen’ – te deponeren, probeert hij dit mogelijke euvel te ondervangen. “En wie weet ligt in dat gat ook wel een knappe vis met trek in een piertje.”