De harder is een vis die in tropische en gematigde zeeën voorkomt, wat betekent dat hij in ons kustwater een typische zomergast is. Zodra het zeewater in mei warm genoeg is (14oC of hoger), verschijnen ze onder de Nederlandse kust en in aanpalende zeearmen, rivieren en kanalen. Daar schraapt deze zeevis tot in oktober zijn overwegend vegetarische kostje bij elkaar.
In het noordoostelijk deel van de Atlantische oceaan (Britse en Noord-Europese wateren) komen drie soorten harders voor die veel op elkaar lijken: de diklip-, dunlip- en goudharder. De eerste komt het meest in de Nederlandse wateren voor, al worden de andere twee varianten door het warmer wordende zeewater ook steeds vaker gesignaleerd. In de Latijnse naam komt het belangrijkste uiterlijke kenmerk van de diklipharder al naar voren. Chelon Labrosus betekent namelijk met prominente lippen (chelon is lip, labrosus is prominent). Dit is een verwijzing naar de duidelijk zichtbare papillen op de bovenlip (± 45 stuks bij volwassen exemplaren) die wel wat op zuignapjes lijken. Deze ontbreken bij de dunlip- en goudharder.
Klik hier voor het hele artikel. (PDF)