Wist je dat: armeluis kaviaar

5904
29 mei 2018

Hoewel de snotolf langs onze kust algemeen voorkomt – zij het in kleine aantallen – is deze vis een grote onbekende voor veel sportvissers. In andere landen geniet Cyclopterus lumpus meer bekendheid, zowel op culinair als financieel gebied.

De snotolf is niet moeders mooiste. Deze groenachtig en grijs gekleurde zeevis heeft een plomp, hoekig lichaam met een stompe kop, kleine bek en kleine ogen. Op de ruwe, schubloze huid staan in zeven lengterijen benige knobbels. De voorste rugvin ontbreekt, in plaats daarvan is de rug verhoogd. Een ander in het oog springend uiterlijk kenmerk zijn de tot een ronde, platte zuigschijf vergroeide buikvinnen. Hiermee kan de snotolf zich stevig vastzetten op een harde ondergrond. Het tweede deel van het woord lumpsucker – de Engelse naam van deze vis – verwijst hier naar.

Lompvis 

Bij ons wordt de snotolf ook wel lompvis genoemd. Vanwege hun lichaamsbouw zijn snotolven geen goede zwemmers. Ze bewegen zich traag voort en brengen het grootste deel van hun leven op of dicht bij de zeebodem door. Dat doen ze in arctisch tot gematigd water in het noorden van de Atlantische Oceaan, de Noordzee en de Oostzee op een diepte tot enkele honderden meters. Soms zwemmen ze ook hoog in de waterkolom, maar dan wel onder drijvend zeewier. Vanaf het vijfde levensjaar komen snotolven in de winter naar ondiep water – zoals de Oosterschelde – om te paaien en eieren af te zetten. Dan kleuren de mannetjes oranjerood en krijgen de vrouwtjes een helder- blauwgroene gloed. 

Kaviaar

De klompen roze eitjes die tussen en tegen stenen worden afgezet worden gedurende zes tot acht weken bewaakt en verzorgd door het mannetje – de vrouwtjes gaan na het paaien terug naar open water. Als ze op weg naar de paaiplaatsen tenminste geen netten van beroepsvissers zijn tegengekomen. Zij zijn uit op de eieren, die als betaalbaar alternatief voor kaviaar worden gebruikt. De eitjes zijn wit tot roze van kleur, maar worden met inktvisinkt gekleurd om het meer op kaviaar van een steur te laten lijken. Of ze worden van een oranje tint voorzien zodat ze op zalmeitjes lijken. De snotolf zelf is niet echt een consumptievis, al wordt het vlees van de mannetjesvissen in Scandinavische landen soms vers of gerookt gegeten. 

Poetsvis 

Een andere commerciële toepassing van de snotolf vinden we in de zalmkweek. In deze tak van de aquacultuur is zeeluis een van de grootste problemen waar kwekers mee kampen. Dit in de vorm van beschadigd vlees en kwaliteitsverlies. In hun zoektocht naar oplossingen zijn wetenschappers en viskwekers bij de snotolf uitgekomen. Die wordt in de zalmnetten geïntroduceerd als poetsvis. Samen met de gevlekte lipvis vormen de snotolven ‘zwemmende schoonmaakploegen’ die de parasieten opeten.

Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons. cookiebeleid.