Team Holland vierde en zevende bij WK Dobber voor junioren

“Een fantastisch kampioenschap, maar een zure vierde plek”, vat wedstrijdvisser Twan Swart het toernooi samen vanuit de bus op de terugreis. “Vierde worden is knap in dit deelnemersveld, maar we gingen met podiumambities naar Spanje.”

Schitterende rivier

Ruim een week geleden begon voor de U25- en U20-equipes de lange reis naar de Guadiana in het zuidwesten van Spanje, één van de grootste rivieren van het Iberisch schiereiland. “De rivier bij Mérida is een bekende locatie voor wedstrijdvissers. Er zijn al vaker grote internationale wedstrijden georganiseerd”, legt Twan uit.

De vangsten waren goed, net als tijdens eerdere evenementen. “Tijdens de trainingsweek vingen we volop kleine carrasio’s van gemiddeld 14 gram en tien tot dertien centimeter lengte. Bonusvissen, kleine karpers, wogen veel meer, maar waren schaars. Daarom kozen we op de eerste wedstrijddag volledig voor de kleine vis.”

U20	U25
Team: Tommie Gisberts Keano Janssen Lars Buth Kenji Donselaar Corné Nijland Stage: Guus Bosman	Team: Collin Besseling Stefan Gommans Teun Janssen Mandy Swart Twan Swart Bram Theunissen
Bondscoaches: Ron Steijvers Dieter Friederichs John Savelkoul Peter Swart	Bondscoaches: Ron Steijvers Dieter Friederichs John Savelkoul Peter Swart

Verrassende wending

De eerste wedstrijddag verliep voorspoedig, maar kreeg aan het slot een verrassende wending. “Ik ving samen met enkele ploeggenoten ongeveer 1.200 visjes in vier uur. Een bevestiging dat onze aanpak en het materiaal goed waren. We lagen op koers voor het podium”, vertelt de wereldkampioen van 2024. “Toch werden we in het laatste uur ingehaald door vissers die ook gokten op bonusvissen en enkele kleine karpers wisten te pakken.”

Net geen medaille

Op de tweede dag bleef kleine vis de basis, maar legden de Nederlanders ook een tweede voerplek aan. “Elke dertig minuten voerden we op volle lengte flink mais voor kleine karpers. Die kunnen een plek razendsnel leegvreten, dus moest er regelmatig wat bij. Het laatst uur tot half uur probeerden we zo’n bonusvis te pakken, maar de vangst viel echter tegen. Achteraf gezien was het niet de juiste keuze. Dat heeft ons vrijwel zeker een medaille gekost.”

Aanpak op snelheid

De carrasio-aanpak leek sterk op het alvervissen in Nederland. “We voerden kleine plukjes zeer nat lokvoer, dat als een wolk door de bovenste waterlaag trok. De balans tussen voeren en lokken bleek cruciaal. Te veel vis op de stek lijkt gunstig, maar kan juist aanbeten kosten.”

Met een whiphengel van twee meter presenteerde Twan een pinkie op dertig centimeter diepte. “Een dobber van 0,1 gram met één knijphagel nummer 11 zorgde voor een natuurlijke afzink. De pinkie monteerden we halverwege het lichaam in plaats van door kop of staart. Dat verbeterde de inhaking en verminderde missers. Voor makkelijk onthaken gebruikten we een langstelige haak maat 18.”

Details maken het verschil

De latere wereldkampioen Polen had de carrasiovisserij perfect onder controle. “Het verschil zat hem in de details. Zij wisten vooraf meer over de omstandigheden en vele kleine vis. Ze gebruikten maanden oude pinkies als haakaas. Die zijn taaier dan verse en blijven beter aan de haak. Zo konden zij met één aasje meer vis vangen en minder tijd kwijt zijn aan het beazen. Ze hebben het geweldig gedaan”, feliciteert hij de nieuwe wereldkampioen.