Het Wilhelminakanaal is onder karpervissers misschien wel het meest tot de verbeelding sprekende kanaal van Nederland. Hier werd karpergeschiedenis geschreven die is vastgelegd in de legendarische boeken van Rini Groothuis. Na de hoogtijdagen in de jaren ’80 en begin jaren ’90 raakte het kanaal – dat Noord-Brabant doorkruist – echter ietwat in de vergetelheid. Local Koen de Been laat tijdens een winterse nachtsessie zijn licht schijnen over de huidige karpervisserij op het Wilhelminakanaal.
De wind giert om zijn tent als we Koen de Been (29) eind februari aan het 68 kilometer lange Wilhelminakanaal treffen. Zijn onderkomen heeft hij vlakbij een sluis, zijn favoriete winterstek, opgezet. “In de koudere maanden zijn de karpers enigszins honkvast en houden ze zich op bij de bekende (winter)stekken zoals sluizen, bruggen en dukdalven. Maar een kanaal is en blijft letterlijk een waterweg. Ook bij lagere watertemperaturen zwemmen de vissen dus nog heen en weer – meer dan je in eerste instantie zou denken. De trek in het water zorgt dat de karpers altijd energie verbruiken, waardoor ze ook in winterse omstandigheden nog geneigd zijn om te azen.”
Klik hier voor het hele artikel. (PDF)
-> meer karperartikelen