Column - Geitenbreiers

29 mei 2009

In de oertijd had je van die mislukte kerels. Deze lullo’s uit het stenen tijdperk konden niet met een pijl en boog overweg. Als ze het bos ingestuurd werden, dan kwamen ze huilend en zonder avondmaal terug.

Deze trieste mannetjes waren al bang voor een simpel konijn. Tevens konden ze (toen al) niet eens een beer van een wolf onderscheiden. Om toch te kunnen overleven gingen deze helden maar sokken breien van geitenwol. Dan weet je gelijk waar het begrip ‘held op sokken’ vandaan komt.

Maar goed, van alleen sokken kun je niet leven en dus moesten ze hun sokken ruilen voor een stuk mals berenvlees en een moot vis. Deze beren en vissen werden gevangen door echte jagers die niet bang waren hun leven op het spel te zetten in een bos vol hongerige wolven. Dus met andere woorden: dankzij de dappere jagers hebben die geitenbreiers de woeste oertijd overleefd. En uitgerekend deze helden op geitenwollen sokken hebben eeuwen later een politieke partij opgericht. Hoe hypocriet is dus hun bezwaar tegenover al te menselijke bezigheden als jagen en vissen? Dan ben je toch echt de weg kwijt!

Ik ben ook de weg kwijt, jawel beste lezer. Dus ik zoek een personal coach op en biecht hem gelijk de eerste sessie op dat ik een emmer Pro Line boilies zou willen zijn. Dat leek me wel een uitdaging. Mijn coach, niet bekend met de moderne hengelsport, vond het zielig voor die vissen en stelde een andere optie voor.

“Zou je niet veel liever een paar warme sokken zijn, Herwin”? Ik twijfel en ga akkoord met deze suggestie. Als succesvol karperjager in deze Westerse wereld vertrouw ik nu eenmaal altijd op mijn personal coach. Als therapie stelde hij voor om gezamenlijk sokken te gaan breien. We hebben onder het breien eens een goed gesprek gehad en zijn diezelfde middag nog samen gaan vissen.

Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons. cookiebeleid.