Begin ik oud te worden? Volgens mij wel. Er is een nieuwe levensfase aangebroken. Dat is mij gebeurd. Ik ben er nogal van geschrokken.
Bij mij achter het huis loopt een sloot. Gewoon een lekkere Hollandse sloot. Niet zo breed; drie, vier meter. Doet er ook niet toe. Niet zo diep. Doet er verder ook niet toe. Een sloot, oké. En in die sloot gooien mensen die niks te doen hebben, oude vrouwtjes en zo, brood. Normaal zou ik zeggen ‘ga vissen’, maar het zijn oude vrouwtjes en die vissen niet. Zal wel iets met onze genen te maken hebben. Doet er ook niet toe. Dus er lag veel brood. Ze gooien er zoveel in dat er inmiddels ratten met obesitas rondbanjeren. Dikke vette volgevreten ratten. Hoe dan ook, zelfs die ratten krijgen het niet op. En de vogels ook niet.
Op een bepaald moment komen de karpers op de proppen. Dus in dat slootje bij mij achter beginnen ze dat brood op te slurpen. En er zat een grote tussen, zo’n 65 of 70 centimeter. Maar nou komt het. Nu wordt het raar.
Ik voelde geen enkele aandrang om even snel een hengel te pakken. Niks. Ik keek ernaar en dacht: leuk, mooi, fijn. Dat soort dingen. Bij een goeie vis. Vroeger was ik niet te houden geweest. Hij moest eruit. Met trillende knieën een hengel pakken. Geen rust voor hij in het net lag. Passie.
Ben ik verpest? Wil ik alleen nog bijzondere vissen vangen? Is mijn quotum vol? Ben ik aangereden, lig ik in een coma en is dit een kijkje in de hel? Is het een straf? Verander ik in een oud vrouwtje? Sta ik morgen ook oud brood in de sloot te gooien? Zijn er medicijnen voor? Gaat het over? Moet ik erover praten?
Herkent u dit? Komt het nog goed? Help mij! Help!