Ik geloof niet in complottheorieën. Ik geloof niet dat de Twin Towers door de VS naar beneden zijn gehaald omdat Bush een crisis nodig had. Ik geloof niet dat Kennedy door de CIA is vermoord. Ik geloof niet dat de maanlanding in een studio in scène is gezet. Ik geloof niet dat er een geheime wereldregering met Beatrix aan het roer is. Die de olieprijs bepaalt. Dat geloof ik niet. Tot nu toe.
Hier komt het. Ik had een mooie stek in de Bijlmer. Tot die door ‘renovatie’ werd verwoest. Ik had een mooie stek in Wilnis. Tot een zoetwaterkreeft het vissen onmogelijk maakte. Ik had een topplek in Duivendrecht. Hoogtepunt: dertien(!) zeelten op één dag. Totdat daar een elektriciteitshuisje moest komen. Ik had een topstek in een zandput. Totdat de lokale overheid er haar huisvuil in mocht dumpen. Ik had de beste karperstek van Amsterdam. Tot de deelraad een nieuw NS-station wilde en de NS meer woningen in de buurt eiste. Ik had zoveel. En ik vertrouwde dat het toeval was. De verwoesting. Totdat.
Totdat ik het bericht kreeg dat alle kribben in de Waal verlaagd gaan worden zodat het water sneller kan wegstromen. En dat was mijn laatste toevluchtsoord. De Waal. Natuur. Roofblei. Avontuur. Barbeel. Groot water. Rivierkarper. Potentieel meerval. En in één pennenstreek is het voorbij. Ja, het kan nog wel. In een duikpak met je hoofd net boven water. Op een tennisscheidsrechterstoel. Op 34 augustus als de waterstand min 60 meter is. Op stelten.
Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen. Maar wie is mij aan het kapotmaken? Wat heb ik gedaan dat ze elke nieuwe stek binnen vijf jaar van me afpakken? Ik ben niet paranoïde. Maar dit is het toeval voorbij. Open uw ogen Nederland. De duivel regeert. De Duivel!