Bron: Hèt Visblad feb 2009. In tegenstelling tot waterkrachtcentrales waarin massa’s vis worden vermalen, leveren windmolenparken wel écht groene energie. Bovendien kunnen ze bijdragen aan een verbeterde visstand én – ondanks dat je niet in de parken zelf mag vissen – vergroting van de sportvismogelijkheden op zee.
De sleutel tot succes ligt in een slimme aanleg van kunstmatige structuren onder water.
In totaal verrijzen er de komende jaren veertig windmolenparken in de Noordzee. Dit is een serieuze ruimteclaim die voor- en nadelen met zich meebrengt. Om met het slechte nieuws te beginnen: de parken zelf worden streng verboden terrein voor alle scheepvaart, dus ook voor sportvisboten. Dat is wel begrijpelijk aangezien plotseling veranderende weersomstandigheden zoals opkomende mist tot levensgevaarlijke situaties kunnen leiden. De KNRM geeft bovendien aan dat reddingsoperaties in een windmolenpark uiterst gecompliceerd zijn. Daarom is het scheepvaart niet toegestaan zich binnen een straal van 500 meter van de windmolenparken te begeven.
Optimale inrichting
Maar hoe kunnen die parken dan ooit gunstig uitpakken voor de sportvisser? Een terechte vraag. Fred Bloot, hoofd Belangenbehartiging bij Sportvisserij Nederland, blikt vooruit op de mogelijkheden: “Het antwoord ligt in een optimale
inrichting onder water. In de enorme kale zandvlakte die de bodem van de Noordzee vormt is elke vorm van structuur bijna vanzelf een verrijking.
Het is niet voor niets dat scheepswrakken, olieboorplatforms en pieren significant meer vis aantrekken. Zij vinden hier de drie V’s waar veel vis wel bij vaart: Voedsel, Veiligheid en een geschikte plaats voor de Voortplanting.” Sportvisserij Nederland stelt voor om de parken optimaal in te richten voor vis waarbij de kabeljauw als referentiesoort dient. Bloot: “Deze vis houdt zich graag op nabij structuren en staat de laatste jaren stevig onder druk. Omdat de windmolenparken zelf verboden terrein zijn voor sportvissers stelt Sportvisserij Nederland voor om structuren tot buiten de parken te laten door lopen. Zo kunnen sportvissers hier veilig en rustig op een goede stek vissen. Het nieuwe 'visreservaat’ blijft volledig beschermd.”
Om de ecologische meerwaarde van de nieuwe structuren veilig te stellen is het van groot belang om hier geen vaste vistuigen als staand want toe te staan. De kans op vastraken en verlies van netten en daarmee de functie van het zeereservaat is hier simpelweg te groot.
Bron: Hèt Visblad feb 2009. Klik hier om een abonnement op Hèt Visblad