Bron: hier.nu. De wereldzeeën zijn niet langer een schijnbaar onuitputtelijke bron van voedsel. Overbevissing en milieuverontreiniging hebben veel soorten en leefgebieden al aangetast en klimaatverandering kan de genadeklap geven.
Zo luidt de conclusie die meerdere betrokken organisaties trekken tijdens een bijeenkomst over visserij in Rome.
Vissoorten trekken steeds verder in de richting van de Noordpool en de Zuidpool waardoor mariene ecosystemen cruciale soorten kunnen kwijtraken. Op een termijn kan ook verzuring van de oceanen zorgen voor aantasting van plankton, koraal en schelpdieren en mogelijk ook direct van vissen.
Deze verzuring blijkt volgens nieuwe metingen bovendien sneller te verlopen dan eerder gedacht. Zeespiegelstijging kan tot slot getijdengebieden, zoals de Waddenzee, definitief doen overstromen, waardoor veel soorten hun ondiepe kraamkamers dreigen te verliezen.
De grote soorten die een belangrijke rol spelen in de menselijke voedselvoorziening, zoals wilde zalm, tonijn en kabeljauw, zijn al volledig overbevist, zegt milieuorganisatie Oceana. ‘En nu zijn de kleinere soorten aan de beurt’, aldus Margot Stiles, hoofdauteur van het maandag door de organisatie gepubliceerde rapport ‘Hungry Oceans’.
De FAO voorziet eveneens problemen. Volgens de VN-voedselorganisatie zal de visconsumptie per wereldburger in de nabije toekomst mogelijk pieken en vervolgens dalen. De FAO stelt bovendien dat kleinere soorten, die nu steeds meer bevist worden, extra kwetsbaar zijn voor snelle opwarming van de oceanen.
De VN-milieuorganisatie UNEP is nog nadrukkelijk pessimistischer en houdt een volledig instorten van de visserij, binnen enkele decennia, voor mogelijk, eveneens volgens een scenario waarin klimaatverandering en overbevissing elkaar versterken.
Uit nieuw onderzoek blijkt bovendien dat de visstand ook relevant kan zijn voor de mondiale koolstofkringloop, omdat vissen grote hoeveelheden calciumcarbonaten uitscheiden en daarmee een grotere bijdrage leveren aan duurzame CO2-opslag dan eerder aangenomen. Afname van de hoeveelheid vis kan daarom zorgen voor een sneller oplopen van de CO2-concentratie, zowel in de atmosfeer als in de oceanen.
Bron: hier.nu