Na een volledige week van allerlei zaken uittesten en gewoon proberen om de visserij ter plaatse te leren begrijpen, was het gisteren dan zover, de officiële trainingsweek begon.
We waren erop voorbereid, het kon ook bijna niet anders, er werd heel matig gevangen.
Je hebt hier te maken met een enorm groot water waar weliswaar heel veel vis zit maar waar ze ook zich werkelijk overal kunnen ophouden.
Je hebt dan bij zo’n kampioenschap het officiële parkoers en dat is een tijd lang, 14 dagen om precies te zijn, voorafgaand aan de trainingsweek gesloten voor welke visserij dan ook. Op een afstand van minimaal 500 meter van dit parkoers mag dan wel worden gevist.
Men doet dit om het parkoers 'rust' te geven en dat lukt dan ook altijd perfect. Alle vissen die willen azen zijn weg en vertrokken naar de plekken waar wel recent nog is gevist.
Het parkoers is verdeeld in twee gedeeltes. Tussen de vakken A, B en C aan de ene kant en D en E aan de andere zit een opening van zo’n anderhalve kilometer.
Gisteren lootten we op het gedeelte waarvan iedereen ons had verteld dat dit het beste gedeelte zou zijn in box 10. Dat bleek toen niet trouwens. We vingen welgeteld 5 of 6 vissen binnen de officiële vistijd van 5 uur. Wel vingen we aardig wat yellowfish (een vis die een beetje lijkt op onze kopvoorn maar dan met een kop die lijkt op die van onze barbeel). Prachtige vissen maar volgens de lokale wetgeving moeten die 45 centimeter zijn om mee te tellen. Over die vissen hebben we ons dan ook verder maar niet al te druk gemaakt.
Op andere parkoersgedeeltes werd wel wat meer gevangen, maar nergens was het erg spectaculair.
Wat trouwens ook typisch was, na de officiële vistijd vingen we nog wel een aantal vissen. Het leek er dus wel degelijk op dat de vangsten zouden gaan verbeteren.
Vandaag kwamen we terecht op het “andere” parkoersgedeelte in box 6. Er staat hier nergens heel veel water maar hier was het wel erg ondiep.
Te ondiep, zo dacht ik vooraf, om hier veel vis te gaan vangen. De voor mij hier absoluut favoriete Engelse vissers hadden hier gisteren dan wel 27 vissen gevangen blijkbaar, maar toen was het weer kalm en nu was er aanmerkelijk meer wind.
Geen probleem om te vissen, maar we merkten afgelopen week verschillende malen dat bij veel wind de erg ondiepe plaatsen gewoon constant worden omgewoeld. Het kan hier dan echt “spoken”.
Het werd een dag met niet al teveel vis, dat niet, maar wel een prima oefendag en daarom gaat het toch vooral tijdens zo’n oefenweek.
We vingen in totaal zo’n 25 vissen wat absoluut niet een gigantisch aantal was in vergelijking met andere parkoersgedeeltes.
Waar we bijvoorbeeld gisteren zaten, werd nu aanmerkelijk meer gevangen en bijna alle teams die daar zaten, hadden wel iemand met 20 kilo minimaal blijkbaar.
Tegen het einde van de vistijd begonnen we heel leuk te vangen en ik had graag gehad dat we nog een tijdje hadden kunnen doorvissen. Dat zat er echter niet in. We moesten zo snel mogelijk van de waterkant voor een naderend onweer (dat ons uiteindelijk voor het grootste gedeelte net miste). Het is niet anders.
Meer kan ik eigenlijk niet schrijven na de eerste twee echte oefendagen. Morgen gaan we naar box 8, niet ver van waar we vandaag zaten, maar wel een box met een ietsje meer diepte volgens mij.
Het gaat interessant worden om te zien of we verder kunnen door borduren op de kennis die we denken te hebben opgedaan.
We zullen ons nu alsnog ook moeten gaan verdiepen in het vissen op de yellowfish die nu toch gaat meetellen voor het resultaat en die op slechtere plaatsen misschien nog wel eens heel belangrijk kunnen worden om dure sectorpunten te redden.
Ik houd jullie op de hoogte.
Groeten vanuit het zonnige (met 28 a 30 graden was het vandaag iets koeler dan gisteren) en meestal winderige Zuid-Afrika.
Jan van Schendel
