Bij het WK Bootvissen dat in september in het Ierse Donegal plaatsvond, werd de gevangen vis niet gewogen. Een puntentelling op basis van vissoort zorgde ervoor dat het catch & release principe kon worden toegepast.
Schar en wijting: 2 punten. Bot en kabeljauw: 3 punten. Pollak en leng: 4 punten. Roggen en tarbot: 5 punten. Zeebaars en conger: 6 punten. Deze puntentelling bepaalde bij het WK Bootvissen in 2015 het klassement.
“Gewicht of centimeters waren niet belangrijk”, zegt Henri Karremans, bondscoach van de Nederlandse bootvisploeg die als dertiende eindigde. “Alleen als het de vraag was of een vis al dan niet minimaal 25 cm lang was, werd er gemeten. Anders was het een kwestie van de vis omhoog houden, je wedstrijdnummer noemen, de vis onthaken en snel weer terugzetten.”
Opmars C&R
Dat dit systeem werd toegepast bij het WK, wekt volgens Karremans geen verbazing. “De Ieren zijn zuinig op hun visbestanden – kijk bijvoorbeeld naar de baglimit van twee zeebaarzen die daar al jaren van kracht is – en fervent voorstanders van vissen volgens het catch & release principe.
Waar in de landen rond de Middellandse Zee de vis doorgaans na afloop van de wedstrijd nog ter weging wordt aangeboden, zie je in de noordelijke landen catch & release steeds meer gemeengoed worden.” Behalve per vissoort, kunnen de punten ook worden toegekend op het vermeende gewicht bij een bepaalde lengte of op basis van het aantal centimeters.
WK Kust Junioren
Dit laatste was ook het geval bij het WK Kustvissen voor Junioren dat van 19 tot en met 22 oktober op de stranden tussen Domburg en Westkapelle plaatsvond. Karremans: “Iedere vis groter dan 15 cm telde mee voor het aantal centimeters dat hij op de lat legde. Ving je een vis, dan ging die eerst in een emmer met water voordat hij voorzichtig werd onthaakt. Daarna werd de vis zorgvuldig gemeten en direct weer in zee teruggezet.”