De laatste tijd duiken er her en der berichten op dat de toestand van de aal minder kritiek zou zijn dan wordt gedacht. Vanuit de beroepsvisserij klinken er geluiden dat beperkende maatregelen, zoals de gesloten tijd voor de aalvisserij, niet meer per se noodzakelijk zijn. De feiten wijzen echter nog altijd op het tegendeel.
De ‘record’ glasaalintrek bij Frankrijk begin dit jaar zou bijvoorbeeld een teken zijn dat het beter gaat met de aal. Het in de boeken krijgen van records is echter niet zo’n prestatie als je praktisch met haast niets begint. De uitgangssituatie van de aal is immers zo slecht, dat ieder klein stapje verbetering vrijwel automatisch een nieuw ‘record’ betekent.
Grafiek: glasaal intrek nog steeds marginaal.
Glasaalintrek laatste jaren: nog steeds slechts enkele procenten, wel groei.
De laatst bekende cijfers van glasaalintrek laten wel een kleine toename zien, maar de omvang hiervan valt nog altijd in het niet met wanneer deze wordt vergeleken met de vroegere intrek. Sportvisserij Nederland is daarom van mening dat de feiten helemaal niet wijzen op een betere toestand van de aal.
Check bijgaande video, waarin Marco Kraal de aalsituatie toelicht:
Dubbel kritiek
Het in 2009 door de georganiseerde sportvisserij ingestelde meeneemverbod blijft daarom van kracht en sportvissers worden met klem opgeroepen de paling die zij vangen direct terug te zetten. Niet alleen om de aalstand te helpen herstellen, maar ook
vanwege gezondheidsoverwegingen.
Uit onderzoek blijkt dat veel paling is vervuild met dioxines en PCB’s en niet aan de voedselveiligheidsnorm voldoet. De aal bevindt zich dus op meerdere vlakken in een kritieke toestand. Een mogelijk herstel gaat vele decennia duren, zelfs als daarvoor alle denkbare maatregelen uit de kast worden gehaald. Dus in plaats van ‘wishful thinking’ is de aal meer gebaat bij een maximale inzet om deze bijzondere vissoort voor uitsterven te behoeden.
Lees ook: